In het begin vond ik de lockdown fijn. Ik voelde me niet op mijn plek op school, het voelde alsof ik ergens aan moest voldoen of ergens bij moest horen wat ik niet kon. Dus kon ik lekker thuis harder werken, want ik liep achter. Na een vrije zomer kwam Corona toch weer terug. Dat vond ik moeilijk. Het leek alsof de tijd stilstond. Het ging toen niet goed met mij. Ongelukkig zijn of een slechte tijd doormaken, daar word je sterker van. Je moet doorzetten en als je daar eenmaal doorheen bent en het gaat weer de goede kant op, dan is dat leerzaam. In deze periode ben ik bij mijn oom en tante gaan wonen. Zij hebben een andere kijk op de wereld dan mijn ouders. Dat veranderde ook mijn kijk en hoe ik nadacht. Nu gaat het zeker de goede kant op met mij. Toen ik in het pleeggezin terecht kwam ben ik begonnen met antidepressiva. Ik merk dat ik veel meer mezelf kan zijn, mezelf beter kan uiten en dat dat een positief effect heeft op mijn mentale gezondheid. 

Mijn vogel staat symbool voor de periode die ik achter de rug heb. In deze periode heb ik  ervaren hoe belangrijk het is om mezelf te uiten. Eerst alleen in tekeningen, ik begon met mijn kwast op het papier en het eindigde altijd in een vogel. De vogel is een expressievol icoon van wat ik wil worden.